Voorouders

Daar voelde ik mij, in een deel van jou... mijn voorouders

Met mijn voeten in jouw vak, waarin langzaam de fysieke connectie overging naar het energetische. Jouw energie voelbaar, gekriebel op mijn hoofd en jouw hand op mijn schouder. Een deken van warmte en liefde die ik door mijn lichaam voelde gaan die bleef hangen in mijn hart en onderbuik. Jouw aanwezigheid die vertrouwd voelt alsof ik je zo goed ken, maar nog nooit in het aardse leven heb ontmoet.

Jouw energie, jouw leven, jouw keuzes, jouw pijn, jouw verdriet, maar ook jouw kwetsbaarheid, jouw vreugde en jouw kracht stromen door elke ader mijn lichaam. Ik voel ze dagelijks, ik leef ermee, vanaf dat ik geboren werd en ver daarvoor.

Jouw keuzes in jouw leven, leven voort in wie ik ben. De vraag op een blokkade in mij voelde ik een antwoord in jou. Jouw zachte fluistering om ons weer te laten zijn wie wij echt zijn. Anders maar niet verkeerd. Mogen uitspreken wat wij willen vertellen. Een lijn van druïden, heksen en medicijnvrouwen die het voelden maar niet durfden omdat het niet mocht. In stilte deden waar zij hun kracht voelden maar waar het stopte in zichzelf. Uit bescherming voor zichzelf en wie zij liefhadden tegen een omgeving die niet begreep, het niet wilde zien en voelen.

Maar nu fluister jij naar de blokkade diep in mij. Het is tijd, bevrijd jezelf, bevrijdt ons. Laat ons zijn wie wij mogen zijn, anders maar niet verkeerd, uitspreken wat wij willen vertellen zonder angst, zonder schuld, zonder……

Daar in het bos van het Noordenlicht, in jouw vak voelde ik mij, in een deel van jou. Zo sterk en zo dichtbij. Zo warm en zoveel liefde. Zo sterk en zo vertrouwd. Zo krachtig maar ook zo mild. Zo geliefd en zo bemind. Jij die vertelde, ik ga je nog zoveel verhalen vertellen en laten zien. Lieve oudgrootmoeder, jouw aanwezigheid voelt als een warme deken die ik koester en voor altijd lief zal hebben, Ik in een deel van jou.

In Munay

Wenda